Перевод: со всех языков на русский

с русского на все языки

stracić serce do kogoś, czegoś

  • 1 stracić serce do kogoś, czegoś

    разлюби́ть кого́-л., что́-л.; разочарова́ться в ко́м-л., чём-л.

    Słownik polsko-rosyjski > stracić serce do kogoś, czegoś

  • 2 stracić

    глаг.
    • губить
    • затерять
    • лишать
    • лишаться
    • лишить
    • лишиться
    • недослышать
    • потерять
    • прозевать
    • проиграть
    • проигрывать
    • промахнуться
    • терять
    • утерять
    • утратить
    * * *
    strac|ić
    \stracićę, \stracićony сов. 1. kogo-co потерять кого- что, лишиться чего;

    \stracić czas потерять время; \stracić chęć потерять охоту (желание); расхотеть;

    \stracić wiarę w kogoś, coś (zaufanie do kogoś, czegoś) извериться в ком-л., чём-л.;

    \stracić przytomność лишиться чувств;

    потерять сознание;

    \stracić życie погибнуть;

    2. растратить, промотать;

    \stracić pieniądze растратить деньги;

    3. (wykonać wyrok śmierci) казнить;

    ● \stracić głowę потерять голову; \stracić z oczu потерять из виду;

    \stracić serce do kogoś, czegoś разлюбить кого-л., что-л.; разочароваться в ком-л., чём-л.;

    \stracić na sile ослабеть;

    ktoś \stracićił władzę w rękach у кого-л. отнялись руки;

    nic nie \stracićił na dowcipie он всё так же остроумен

    * * *
    stracę, stracony сов.
    1) kogo-co потеря́ть кого-что, лиши́ться чего

    stracić czas — потеря́ть вре́мя

    stracić chęć — потеря́ть охо́ту (жела́ние); расхоте́ть

    stracić wiarę w kogoś, coś (zaufanie do kogoś, czegoś) — изве́риться в ко́м-л., чём-л.

    stracić przytomność — лиш́иться чувств; потеря́ть созна́ние

    stracić życie — поги́бнуть

    2) растра́тить, промота́ть

    stracić pieniądze — растра́тить де́ньги

    3) ( wykonać wyrok śmierci) казни́ть
    - stracić z oczu
    - stracić serce do kogoś, czegoś
    - stracić na sile
    - ktoś stracił władzę w rękach
    - nic nie stracił na dowcipie

    Słownik polsko-rosyjski > stracić

  • 3 strącić

    глаг.
    • губить
    • затерять
    • лишать
    • лишаться
    • лишить
    • лишиться
    • недослышать
    • потерять
    • прозевать
    • проиграть
    • проигрывать
    • промахнуться
    • терять
    • утерять
    • утратить
    * * *
    strac|ić
    \stracićę, \stracićony сов. 1. kogo-co потерять кого- что, лишиться чего;

    \stracić czas потерять время; \stracić chęć потерять охоту (желание); расхотеть;

    \stracić wiarę w kogoś, coś (zaufanie do kogoś, czegoś) извериться в ком-л., чём-л.;

    \stracić przytomność лишиться чувств;

    потерять сознание;

    \stracić życie погибнуть;

    2. растратить, промотать;

    \stracić pieniądze растратить деньги;

    3. (wykonać wyrok śmierci) казнить;

    ● \stracić głowę потерять голову; \stracić z oczu потерять из виду;

    \stracić serce do kogoś, czegoś разлюбить кого-л., что-л.; разочароваться в ком-л., чём-л.;

    \stracić na sile ослабеть;

    ktoś \stracićił władzę w rękach у кого-л. отнялись руки;

    nic nie \stracićił na dowcipie он всё так же остроумен

    * * *
    strącę, strącony сов.
    1) сбить, сшиби́ть

    strącić poprzeczkęспорт. сбить пла́нку ( при прыжке)

    2) столкну́ть; сбро́сить

    strącić szklankę ze stołu — сбро́сить стака́н со стола́

    strącić kogoś ze schodów — столкну́ть кого́-л. с ле́стницы

    3) вы́честь

    strącić z poborów — вы́честь из зарпла́ты

    4) хим. осади́ть
    - strącić z piedestału

    Słownik polsko-rosyjski > strącić

См. также в других словарях:

  • stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń …   Słownik języka polskiego

  • stracić — 1. Stracić głowę «pod wpływem emocji nie móc się zdobyć na spokojne, sensowne rozumowanie, przestać panować nad sobą, przestać myśleć logicznie»: Oferta tak bogata, że można stracić głowę, ceny o wiele niższe niż w Warszawie. TSt 3/2000. Nie mogę …   Słownik frazeologiczny

  • serce — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} u człowieka i wielu zwierząt: główny organ układu krążenia, zbudowany z tkanki mięśniowej; wtłacza krew do naczyń krwionośnych, warunkuje ciągłe jej …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… …   Słownik frazeologiczny

  • oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… …   Słownik frazeologiczny

  • iść — 1. Alkohol (wino, wódka itp.) idzie, poszedł, uderza, uderzył komuś do głowy, idzie, poszedł komuś w nogi «alkohol zaczyna, zaczął działać na kogoś, powoduje, spowodował u kogoś zawroty głowy, trudności w chodzeniu; ktoś jest pijany»: (...)… …   Słownik frazeologiczny

  • odwaga — ż III, CMs. odwagawadze, blm «śmiała, świadoma postawa wobec niebezpieczeństwa, zdolność do takiej postawy; męstwo, śmiałość, nieustraszoność; siła moralna» Bezprzykładna, niesłychana, szalona odwaga. Poczuć przypływ odwagi. Komuś nie brakuje… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»